สินค้าโภคภัณฑ์เป็นวัตถุดิบที่สำคัญ คุณภาพเป็นไปในแบบเดียวกันโดยไม่มีความต่างและลักษณะทางการตลาด ซึ่งทำให้เศรษฐกิจโลกแข็งแกร่งและเทรดในปริมาณมากในตลาดที่หลากหลายบนราคาปกติ สินค้าโภคภัณฑ์เป็นสินทรัพย์ในตัวมันเองและมีความสัมพันธ์ต่ำต่อหุ้นและตราสารหนี้และมาในหลากหลายรูปแบบ มีทั้งแบบเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ที่มนุษย์ผลิตเองได้ เพาะปลูกหรือทำให้มีการเติบโตได้ เช่น
กาแฟ,
ฝ้าย,
น้ำตาล และ
ข้าวสาลี
สินค้าโภคภัณฑ์ที่มีตามธรรมชาติและมีจำนวนจำกัด ซึ่งต้องขุดแร่หรือสกัด เช่น
น้ำมัน,
ก๊าซ,
ทองแดง และ
ทอง ราคาจะได้อิทธิพลจากเศรษฐกิจโลกทั้งขาขึ้นและขาลง ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีและเหตุการณ์ภัยธรรมชาติ การลงทุนที่เก่าที่สุดในการซื้อขายสินค้าโภคภัณฑ์คือการลงทุนผ่านสัญญาฟิวเจอร์ส ซึ่งหมายถึงมีการขนส่งสินค้าในวันที่กำหนดล่วงหน้า มันจะถูกขายก่อนที่จะหมดอายุ ฟิวเจอร์สสามารถใช้เป็นการเก็งกำไรจากการเคลื่อนไหวของราคาได้ ฟิวเจอร์สสกุลเงินก็ทำงานคล้ายกันและใช้เป็นการเก็งกำไรในการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนได้
